Δεν είναι έτσι!

Tου έτυχαν πολλά, σε όλα τα επίπεδα, ήθελε πάντα να ξεφεύγει και το έκανε.
Απλά οδηγούσε.
Βλέπεις, άλλος τα ρίχνει στο ποτό, άλλος στον τζόγο, άλλος στις πουτ_νες, αυτός τα ρίχνει στις βενζίνες.
Άλλαξε πολύ, όλοι το είπαν, σε λίγες βδομάδες, κάπνιζε, έπινε, γυρνούσε από εδώ κι από εκεί.
Ωστόσο, δεν έχασε ποτέ την ανθρωπιά, κολλημένος στα "δικά" του, ηθική έλεγε, εκτίμηση, αξιοπρέπεια, κολλημένος, το ήξερε κι ο ίδιος. 

Λαμαρίνες του έλεγαν τα αυτοκίνητα, λαμαρίνες και μόνο, χαλάει το πετάς, παίρνεις άλλο και τέλος.

"Δεν είναι έτσι", έλεγε πάντα από μέσα του, δεν ήθελε να το πιστέψει, δεν το δεχόταν.

Μέσο μεταφοράς για τους άλλους, μέσο εμπειριών/ζωής για τον ίδιο...